Πώς να ζήσετε με τον διαβήτη: Μαζί με έναν ενδοκρινολόγο, κατανοούμε τα αίτια και τα συμπτώματα

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης στο σώμα που σχετίζεται με την έλλειψη ινσουλίνης. Η γλυκόζη είναι το καύσιμο για τα κύτταρα και η ινσουλίνη είναι η ορμόνη που τη βοηθά να εισέλθει στα κύτταρα. Χωρίς ινσουλίνη, η γλυκόζη παραμένει στο αίμα, οδηγώντας σε υπεργλυκαιμία και κίνδυνο επιπλοκών στα νεφρά, τα μάτια, τα νεύρα, την καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία. Ο διαβήτης είναι ανίατος αλλά μπορεί να ελεγχθεί με σωστή διατροφή, σωματική δραστηριότητα και φαρμακευτική αγωγή. Ένας ενδοκρινολόγος μιλάει για αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες.

Ταξινόμηση του διαβήτη

Οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν μόνο δύο τύπους διαβήτη. Στην πραγματικότητα, είναι περισσότεροι από αυτούς. Ανάλογα με την αιτία και τον μηχανισμό ανάπτυξης της νόσου, διακρίνονται οι ακόλουθοι τύποι παθολογιών:

Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1(ινσουλινοεξαρτώμενο). Σε αυτόν τον τύπο, το πάγκρεας αδυνατεί να παράγει ινσουλίνη λόγω της καταστροφής των βήτα κυττάρων που τη συνθέτουν. Οι λόγοι αυτής της διαδικασίας δεν είναι πλήρως γνωστοί, αλλά πιστεύεται ότι επηρεάζεται από γενετικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες. Ο διαβήτης τύπου 1 συνήθως διαγιγνώσκεται στην παιδική ή εφηβική ηλικία και απαιτεί συνεχή χορήγηση ινσουλίνης.

Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2(μη ινσουλινοεξαρτώμενο). Σε αυτόν τον τύπο ασθένειας, το πάγκρεας παράγει ινσουλίνη, αλλά η ποσότητα δεν είναι αρκετή για να διατηρήσει τα φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα ή τα κύτταρα γίνονται αναίσθητα σε αυτήν. Αυτό οφείλεται στο υπερβολικό βάρος, την παχυσαρκία, την έλλειψη άσκησης, τον υποσιτισμό και την κληρονομική προδιάθεση. Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2 αναπτύσσεται συχνότερα σε ενήλικες.

Ο σακχαρώδης διαβήτης στην εγκυμοσύνη(Εγκυμοσύνη). Με αυτόν τον τύπο ασθένειας, εμφανίζονται αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τα οποία συνήθως εξαφανίζονται μετά τον τοκετό. Αυτό οφείλεται σε αλλαγές στα επίπεδα των ορμονών και στον μεταβολισμό στο σώμα μιας γυναίκας. Μπορούν να οδηγήσουν σε μειωμένη παραγωγή ινσουλίνης ή φτωχότερη δράση της ινσουλίνης. Οι γυναίκες με διαβήτη κύησης έχουν αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2 στο μέλλον.

Άλλοι ειδικοί τύποι διαβήτη. Αυτή η ομάδα περιλαμβάνει σπάνιες μορφές της νόσου που εμφανίζονται λόγω γενετικών ελαττωμάτων, παγκρεατικών παθήσεων, ενδοκρινικών διαταραχών, ορισμένων φαρμάκων ή λοιμώξεων.

Συμπτώματα του διαβήτη

Τα κλασικά σημάδια του διαβήτη συνδέονται με περίσσεια γλυκόζης στο αίμα. Αυτά περιλαμβάνουν:

• Πολυουρία (συχνή και βαριά ούρηση).
• Πολυδιψία (αυξημένο αίσθημα δίψας).
• Πολυφαγία (αυξημένη όρεξη).
• Ξερό στόμα.
• Κούραση, αδυναμία, ευερεθιστότητα.
• Απώλεια βάρους (για διαβήτη τύπου 1) ή αύξηση βάρους (για διαβήτη τύπου 2).
• Κνησμός του δέρματος, των βλεννογόνων, των γεννητικών οργάνων.
• Αργή επούλωση πληγών, επιρρεπής σε μόλυνση.
• Βλάβη όρασης, εμφάνιση κηλίδων μπροστά στα μάτια.
• Μούδιασμα, μυρμήγκιασμα, πόνος στα άκρα.

Αιτίες διαβήτη

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια πολυπαραγοντική νόσος που μπορεί να εμφανιστεί για διάφορους λόγους. Μερικοί από αυτούς:

• Γενετική προδιάθεση.Η παρουσία διαβήτη σε συγγενείς αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου στους απογόνους. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τον διαβήτη τύπου 1, ο οποίος σχετίζεται με κληρονομικές διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.
• Παχυσαρκία και υπέρβαρο.Το υπερβολικό λίπος στο σώμα οδηγεί σε κακή δράση της ινσουλίνης και αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Το σπλαχνικό λίπος, το οποίο περιβάλλει τα εσωτερικά όργανα και απελευθερώνει φλεγμονώδεις μεσολαβητές που διαταράσσουν το μεταβολισμό, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο.
• Κακή διατροφή.Η κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων απλών υδατανθράκων, λιπών, αλατιού, αλκοόλ, καθώς και η έλλειψη σύνθετων υδατανθράκων, πρωτεϊνών, φυτικών ινών, βιταμινών και μετάλλων στη διατροφή συμβάλλουν σε μεταβολικές διαταραχές και αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Η κανονικότητα και η συχνότητα των γευμάτων είναι επίσης σημαντική, καθώς τα μεγάλα κενά μεταξύ των γευμάτων μπορεί να οδηγήσουν σε υπογλυκαιμία (χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα) και το συχνό σνακ μπορεί να οδηγήσει σε υπεργλυκαιμία (υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα).
• Έλλειψη φυσικής δραστηριότητας.Η σωματική δραστηριότητα βοηθά στη μείωση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα αυξάνοντας την ενεργειακή δαπάνη και την πρόσληψη γλυκόζης από τα κύτταρα. Επιπλέον, η σωματική δραστηριότητα βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος, ενισχύει το καρδιαγγειακό σύστημα, βελτιώνει το ανοσοποιητικό, προάγει την απώλεια βάρους και προλαμβάνει τις επιπλοκές του διαβήτη.
• Στρες.Οι στρεσογόνες καταστάσεις οδηγούν στην απελευθέρωση αδρεναλίνης, κορτιζόλης και γλυκαγόνης. Αυξάνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, καταστέλλουν την παραγωγή ινσουλίνης και αυξάνουν τη φλεγμονή. Το άγχος μπορεί επίσης να οδηγήσει σε διαταραχές στη διατροφή, τον ύπνο και τη σωματική δραστηριότητα.
• Παθήσεις του παγκρέατος.Εάν το πάγκρεας υποστεί βλάβη από φλεγμονή, πέτρες, όγκους ή χρόνια παγκρεατίτιδα, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μειωμένη παραγωγή ινσουλίνης και στην ανάπτυξη σακχαρώδους διαβήτη. Υπάρχουν επίσης γενετικές διαταραχές που οδηγούν σε δυσλειτουργία του παγκρέατος, για παράδειγμα, κυστική ίνωση, σύνδρομο Schwartz-Bartter, σύνδρομο Johanson-Blitzer και άλλα.
• Ενδοκρινικές διαταραχές.Το ενδοκρινικό σύστημα είναι μια συλλογή οργάνων που παράγουν ορμόνες που ρυθμίζουν διάφορες λειτουργίες του σώματος. Ορισμένες ορμόνες όπως η γλυκαγόνη, τα γλυκοκορτικοειδή, οι αυξητικές ορμόνες, οι ορμόνες του θυρεοειδούς και οι κατεχολαμίνες εξουδετερώνουν τις επιδράσεις της ινσουλίνης και αυξάνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
• Λήψη ορισμένων φαρμάκων.Ορισμένα φάρμακα μπορεί να αυξήσουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, να καταστέλλουν την παραγωγή ινσουλίνης ή να μειώσουν την ευαισθησία στην ινσουλίνη. Αυτά τα φάρμακα περιλαμβάνουν γλυκοκορτικοειδή, θειαζιδικά διουρητικά, βήτα-αναστολείς, μερικά αντισπασμωδικά, μερικά αντιικά, μερικά αντιψυχωσικά και άλλα. Η λήψη αυτών των φαρμάκων μπορεί να προκαλέσει προσωρινή ή μόνιμη αύξηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και μπορεί να απαιτήσει προσαρμογή της δόσης ή αντικατάσταση φαρμάκου.
• Λοιμώξεις.Μολυσματικές ασθένειες όπως η ιογενής ηπατίτιδα, η λοίμωξη από κυτταρομεγαλοϊό, η ανεμοβλογιά, η ερυθρά, η παρωτίτιδα, η μηνιγγίτιδα, η σήψη και άλλες μπορούν να βλάψουν το πάγκρεας, να προκαλέσουν φλεγμονή και να μειώσουν την παραγωγή ινσουλίνης. Οι λοιμώξεις μπορούν επίσης να αυξήσουν την απελευθέρωση ορμονών του στρες, οι οποίες αυξάνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.

Διάγνωση σακχαρώδους διαβήτη

Για να γίνει η διάγνωση απαιτείται ολοκληρωμένη εξέταση. Αρχικά, ο ασθενής εξετάζεται και ανακρίνεται από ενδοκρινολόγο. Προσδιορίζει χαρακτηριστικά συμπτώματα και λαμβάνει υπόψη τις συνθήκες εμφάνισής τους, τα συνοδά νοσήματα και τους κληρονομικούς παράγοντες. Στη συνέχεια συνταγογραφείται λεπτομερής εξέταση:

Εργαστηριακή έρευνα.Η πιο σημαντική μέθοδος για τη διάγνωση του σακχαρώδη διαβήτη είναι ο προσδιορισμός των επιπέδων σακχάρου στο αίμα. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιούνται οι ακόλουθες δοκιμές:

• γλυκόζη νηστείας.
• Τεστ ανοχής γλυκόζης.
• Γλυκιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c)

Ενόργανη έρευνα.Για την ανίχνευση των επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη και την αξιολόγηση της κατάστασης των οργάνων-στόχων, πραγματοποιούνται οι ακόλουθες μελέτες:

• Οφθαλμοσκόπηση.Αυτή είναι μια εξέταση του ματιού χρησιμοποιώντας μια ειδική συσκευή - ένα οφθαλμοσκόπιο, το οποίο σας επιτρέπει να εξετάσετε τον αμφιβληστροειδή, το οπτικό νεύρο και τα αιμοφόρα αγγεία του ματιού.
• Υπερηχογράφημα νεφρών.Πρόκειται για ένα υπερηχογράφημα των νεφρών που σας επιτρέπει να αξιολογήσετε το μέγεθος, το σχήμα, τη δομή τους, καθώς και την παρουσία λίθων, όγκων, κύστεων και φλεγμονών.
• Dopplerography των αγγείων των κάτω άκρων.Πρόκειται για μια υπερηχογραφική εξέταση των αγγείων των κάτω άκρων, η οποία σας επιτρέπει να αξιολογήσετε τους αυλούς, τα τοιχώματα, τη ροή του αίματος, την παρουσία θρόμβων αίματος, αθηρωματικές πλάκες, στενώσεις και ανευρύσματα.
• Ηλεκτροκαρδιογραφία (ΗΚΓ).Αυτή είναι μια εξέταση της καρδιάς που σας επιτρέπει να αξιολογήσετε τον ρυθμό, την αγωγιμότητα, τη συσταλτικότητα, την παρουσία ισχαιμίας, εμφράγματος του μυοκαρδίου, αρρυθμίας και απόφραξης.

Νευρολογική εξέταση.Αυτή είναι μια εξέταση του νευρικού συστήματος που σας επιτρέπει να αξιολογήσετε την ευαισθησία, τα αντανακλαστικά, τον συντονισμό, τον μυϊκό τόνο, την παρουσία παραισθησίας, τον πόνο και τις κινητικές διαταραχές. Με τον σακχαρώδη διαβήτη, μπορεί να αναπτυχθούν αλλαγές στα νεύρα όπως απομυελίνωση, εκφυλισμός, φλεγμονή, που μπορεί να οδηγήσει σε διακοπή της μετάδοσης των νευρικών ερεθισμάτων και ανάπτυξη πολυνευροπάθειας, αυτόνομης νευροπάθειας, μονονευροπάθειας και ριζοπάθειας. Αυτή η κατάσταση ονομάζεται διαβητική νευροπάθεια.

Δερματολογική εξέταση.Αυτή είναι μια δερματική εξέταση που σας επιτρέπει να αξιολογήσετε το χρώμα, την ώθηση, την υγρασία, την παρουσία τραυμάτων, ρωγμών, ελκών, μυκητιασικών, βακτηριακών και ιογενών λοιμώξεων, αλλεργικών αντιδράσεων, μελάγχρωσης, ατροφίας, σκληροδερμίας και ακάνθωσης.

Με τον σακχαρώδη διαβήτη, μπορεί να αναπτυχθούν δερματικές αλλαγές όπως ξήρωση, διαβητική δερμοπάθεια, διαβητική μπούλωση, διαβητική κνίδωση, διαβητική αγγειοπάθεια και διαβητικό πόδι, που μπορεί να οδηγήσουν σε διαταραχή της προστατευτικής λειτουργίας του δέρματος και στην ανάπτυξη επιπλοκών.

Διαβούλευση με άλλους ειδικούς.Ανάλογα με την παρουσία συνοδών ασθενειών και επιπλοκών του σακχαρώδη διαβήτη, μπορεί να είναι απαραίτητη η διαβούλευση με άλλους ειδικούς όπως καρδιολόγο, νευρολόγο, χειρουργό, οδοντίατρο, ψυχολόγο και άλλους. Βοηθούν στην αξιολόγηση της κατάστασης του ασθενούς, συνταγογραφούν την απαραίτητη θεραπεία και δίνουν συστάσεις για πρόληψη.

Ινσουλινοθεραπεία για διαβήτη

Η ινσουλινοθεραπεία για τον διαβήτη είναι μια θεραπευτική μέθοδος κατά την οποία η ινσουλίνη χορηγείται εξωτερικά στον ασθενή. Είναι απαραίτητο για όλους τους ασθενείς με διαβήτη τύπου 1, αλλά και για ορισμένους ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 όταν άλλες θεραπείες δεν έχουν αποτέλεσμα.

Τι είδη ινσουλίνης υπάρχουν και πώς χρησιμοποιούνται;

Υπάρχουν διάφοροι τύποι ινσουλίνης που διαφέρουν ως προς τον χρόνο έναρξης της δράσης, τη μέγιστη δραστηριότητα και τη διάρκεια δράσης. Σύμφωνα με αυτές τις παραμέτρους, οι ινσουλίνες διακρίνονται σε εξαιρετικά βραχείας, βραχείας και παρατεταμένης (παρατεταμένης) δράσης.

• Οι εξαιρετικά βραχείας και βραχείας δράσης ινσουλίνες μιμούνται τη φυσιολογική απελευθέρωση ινσουλίνης μετά από ένα γεύμα και χορηγούνται 15-30 λεπτά πριν από τα γεύματα.
• Οι ινσουλίνες παρατεταμένης αποδέσμευσης διατηρούν τα βασικά επίπεδα ινσουλίνης στο αίμα όλη την ημέρα και χορηγούνται μία ή δύο φορές την ημέρα.
• Υπάρχουν επίσης έτοιμα μείγματα ινσουλινών διαφορετικής διάρκειας δράσης που είναι βολικά στη χρήση.

Η ινσουλίνη εγχέεται κάτω από το δέρμα χρησιμοποιώντας ειδικές συσκευές όπως στυλό, αντλίες ή συσκευές εισπνοής. Η δόση της ινσουλίνης επιλέγεται ξεχωριστά για κάθε ασθενή, ανάλογα με τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, την ποσότητα και τη σύνθεση της τροφής, τη σωματική δραστηριότητα και άλλους παράγοντες.

Για τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα, ο ασθενής θα πρέπει να το μετράει τακτικά χρησιμοποιώντας μετρητή γλυκόζης αίματος ή συνεχή παρακολούθηση γλυκόζης.

Ποιοι κανόνες και συστάσεις πρέπει να ακολουθούνται κατά τη χρήση ινσουλινοθεραπείας;

Η ινσουλινοθεραπεία απαιτεί αυστηρή τήρηση της δίαιτας, φυσιοθεραπείας και συστάσεων του γιατρού. Με τη θεραπεία με ινσουλίνη, είναι δυνατές παρενέργειες, όπως υπογλυκαιμία (χαμηλό σάκχαρο στο αίμα), αλλεργικές αντιδράσεις, λιποδυστροφία - παραβίαση της κατανομής του λίπους κάτω από το δέρμα, που μπορεί να συμβεί στο σημείο των συχνών ενέσεων ινσουλίνης.

Για να αποφευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο να αλλάξετε το σημείο της ένεσης της ινσουλίνης και να χρησιμοποιήσετε λεπτές βελόνες. Επομένως, οι ασθενείς πρέπει να μάθουν τα βασικά της θεραπείας με ινσουλίνη και να συμβουλευτούν έναν γιατρό εάν έχουν οποιεσδήποτε ερωτήσεις ή ανησυχίες.

Διατροφή για διαβήτη

Η διατροφή για τον διαβήτη είναι το πιο σημαντικό μέρος της θεραπείας. Σε ήπιες μορφές διαβήτη, μερικές φορές αρκεί μόνο η δίαιτα για να επιτευχθεί το επιθυμητό επίπεδο σακχάρου στο αίμα. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις, η φαρμακευτική θεραπεία (από του στόματος αντιδιαβητικά, ινσουλίνη) βοηθά.

Πρέπει να τηρούνται οι ακόλουθοι γενικοί διατροφικοί κανόνες για τον σακχαρώδη διαβήτη:

1. Τα γεύματα πρέπει να είναι συχνά και μικρά(5-6 φορές την ημέρα), σε μικρές μερίδες. Αυτό θα σας βοηθήσει να αποφύγετε μεγάλα άλματα στη γλυκαιμική αξία.
2. Τα γεύματα πρέπει να λαμβάνονται την ίδια ώρα. Το ίδιο ισχύει και για τη λήψη φαρμάκων για τη μείωση του σακχάρου στο αίμα και τις ενέσεις ινσουλίνης.
3. Απαγορεύονται οι αυστηρές δίαιτες και οι απεργίες πείνας, καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε υπογλυκαιμία (χαμηλό σάκχαρο στο αίμα) και διαταραχή του μεταβολισμού του λίπους και των πρωτεϊνών.
4. Αυτά προτιμώνταιΜέθοδοι μαγειρέματοςόπως: μαγείρεμα στον ατμό, βράσιμο, βράσιμο στον ατμό και ψήσιμο. Τα τηγανητά, καπνιστά, παστά και τουρσί πρέπει να αποκλείονται ή να ελαχιστοποιούνται.
5. ΠρέπειΕξαλείψτε τους εύκολα εύπεπτους υδατάνθρακες από τη διατροφή(Ζάχαρη, μέλι, είδη ζαχαροπλαστικής, μαρμελάδα, αρτοσκευάσματα, λευκό αλεύρι). Αυξάνουν γρήγορα το σάκχαρο στο αίμα και συμβάλλουν στην παχυσαρκία. Αντίθετα, μπορείτε να χρησιμοποιείτε υποκατάστατα ζάχαρης (ξυλιτόλη, σορβιτόλη, φρουκτόζη, στέβια κ. λπ. ) με μέτρο.
6. Τα τρόφιμα πρέπει να περιέχουν μεγάλη ποσότητα φυτικών ινών,καθώς τέτοιοι υδατάνθρακες απορροφώνται πιο αργά και δεν προκαλούν τόσο άνοδο του σακχάρου στο αίμα. Οι φυτικές ίνες βοηθούν επίσης στην ομαλοποίηση της εντερικής λειτουργίας, στη μείωση της χοληστερόλης και στη μείωση της όρεξης. Οι πηγές φυτικών ινών περιλαμβάνουν λαχανικά, φρούτα, βότανα, ψωμί ολικής αλέσεως και δημητριακά, όσπρια, ξηρούς καρπούς και σπόρους.
7. Περιορίστε την κατανάλωση ζωικών λιπών(βούτυρο, λαρδί, λιπαρό κρέας). Περιέχουν κορεσμένα λιπαρά οξέα, τα οποία αυξάνουν τα επίπεδα χοληστερόλης και συμβάλλουν στην ανάπτυξη αθηροσκλήρωσης και στεφανιαίας νόσου. Προτιμώνται τα φυτικά έλαια (ηλιέλαιο, ελαιόλαδο, αραβοσιτέλαιο κ. λπ. ) που περιέχουν ακόρεστα λιπαρά οξέα, τα οποία έχουν θετική επίδραση στην καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία. Τα ψάρια και τα θαλασσινά είναι επίσης χρήσιμα, καθώς αποτελούν πηγές ωμέγα-3 λιπαρών οξέων, τα οποία έχουν αντιφλεγμονώδη και αντισκληρωτική δράση.
8. Αυτό είναι σκόπιμοΗ περιεκτικότητα σε θερμίδες της τροφής και η ποσότητα των υδατανθράκων ήταν περίπου η ίδιαΒ. σε διαφορετικές ημέρες, αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό κατά την επιλογή της δόσης ινσουλίνης. Για να υπολογίσετε την ποσότητα των υδατανθράκων, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ειδικούς πίνακες που υποδεικνύουν πόσα γραμμάρια υδατανθράκων περιέχονται σε διάφορα τρόφιμα.
9. ΠρέπειΕλέγξτε την πρόσληψη αλατιού, καθώς το υπερβολικό αλάτι μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένη αρτηριακή πίεση, οίδημα και επιδείνωση της νεφρικής λειτουργίας. Η συνιστώμενη ημερήσια πρόσληψη αλατιού δεν υπερβαίνει τα 5 g (1 κουταλάκι του γλυκού).

Η διατροφή για τον διαβήτη πρέπει να είναι ισορροπημένη, ποικίλη και νόστιμη. Δεν χρειάζεται να εγκαταλείψετε τα αγαπημένα σας πιάτα, αλλά μάθετε να τα προετοιμάζετε σωστά, λαμβάνοντας υπόψη την κατάσταση και τις ανάγκες σας.

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια σοβαρή ασθένεια που απαιτεί συνεχή ιατρική παρακολούθηση και τήρηση του τρόπου ζωής. Εάν παρατηρήσετε σημάδια διαβήτη στον εαυτό σας ή στα αγαπημένα σας πρόσωπα, μη διστάσετε να πάτε στο γιατρό. Όσο νωρίτερα γίνει η διάγνωση και ξεκινήσει η θεραπεία, τόσο μικρότερη είναι η πιθανότητα επιπλοκών και τόσο καλύτερη είναι η πρόγνωση της νόσου.